Ipuina LH: BRODEK, EGUNAREN ETA GAUAREN DRAGOIA

Iritsi zen eguna. Brodek izeneko dragoi gazteak zein alderditakoa izan aukeratu behar zuen, gau-dragoi ala argi-dragoi bilakatu behar zuen. Talde biek ezin zuten elkar ikusi, batak bestea biziki gorrotatzen zuen, arerio naturalak baitziren.

Dragoi bakoitzak, komandantea iristen zenean, zein alderditakoa izan aukeratu behar zuen. Behin aukeratu ondoren, alderdi horretako armadan parte hartzen zuen. Gehienek txikitan aukeratzen zuten alderdia eta, ondoren, urteetan entrenatzen ziren behin betiko aldaketa egin baino lehen. Baina Brodek izeneko dragoiak ez zeukan argi zein aukeratu. Eta ez zitzaion denborarik geratzen. Goizaldean, hegoak gauaren urdinez ala eguzkiaren urre-kolorez jantziko zitzaizkion. Eta hala geratuko ziren betiko… eta berak eguzkia zein ilargia gorrotatuko zuen ezinbestez.

Horregatik, Brodek basora joan zen pentsatzera. Uste zuen hantxe aurkituko zuela bere eztabaidaren erantzuna. Baina basoan, gauaren isiltasunean, ez zegoen erantzunik, ilargi zuri ederra, zilarrezko distirak zituena, baizik. Beno, eta haizea zuhaitzen hostoetan, ohi baino haize hotzagoa. Ematen zuen dragoi gazteari agur esan nahi ziola. Eta gaua, gau sakona, izarrez betea,… Ezergatik ere ez zuen nahi Brodek dragoiak argi-dragoi bihurtu eta gauaren mirari hura gorrotatu… Une horretan hegoak gauaren kolorez tindatzen zitzaizkiola sentitu zuen.

Baina gauak indarra eta iluntasuna galdu zituen, egunsentiko lehenengo argiei bidea uzteko. Dragoiaren momentu edo une faboritoetako bat zen. Izugarri gozatu zen gure dragoia zeruak hartu zuen arrosa-kolore ederraz, lehenengo eguzki-izpiaren epeltasunaz, urmaeleko uretan agertu ziren distira gorrixkez, txori goiztiarren txorrotxio alaiez… Ez zuen nahi gau-dragoi bilakatu, ez zuen nahi edertasun liluragarri hura gorrotatu.

Eta negarrez hasi aurretik, hegoen behin betiko kolorea zein zen jakin baino lehen, Brodek urmaelera joan zen hegaz. Iritsi zenean, uretan murgildu zen, bere bake-egarria asetzeko, eta gero zeruraino igo zen, ahal zuen bezain altu, lurreko injustiziatik ihes egin nahi balu bezala. Eta hango goiko hotzak hegoei eragitea eragotzi zionean, ahoa zabaldu zuen, bere sugarra jaurtitzeko, berau gastatu nahirik bezala. Hobe inoiz izan ez bazuen!

Baina sugarra atera ordez, antzigarra atera zitzaion. Antzigar-geruza leunak soro eta belardiak estali zituen, dragoiaren bake-nahiak eta urmaeleko urak miraria egin balute bezala. Eta orduantxe ohartu zen gure dragoia ez zela izango gau-dragoi, ezta argi-dragoi ere; bere hegoetako bat ilargiarena zen; bestea, eguzkiarena.

Eta noizean behin Brodek dragoiak soro eta belardiak zuritzen ditu bere arnasa magikoaz, antzigar-geruza ederraz. Ematen du munduari gogorazi nahi diola, gorrotatzen ez dakigunean, ez dagoela egunaren eta gauaren artean zertan aukeratu.

Hausnarketarako gaderak:

- Zein da gure ipuinaren pertsonai nagusia?

- Zein aukera inportantea egin behar zuen?

- Zuk zer aukeratuko zenuke, gaua ala eguna? Zergatik?

- Zer gertatu zitzaion Broderi bukaeran?

- Zein da ipuin honetako esanahia?

Uso zuriak irakatsi nahi digu

gerrarik gabeko mundua
behar dugula lortu.

Alaitasuna, bakea eta maitasuna dakarzkigu

eta gu denok hobeto bizitzea nahi du. 

Ipuina DBH: BAKE PERFEKTUA

Behin batean errege batek sari handia eskaini zuen pintura batean bake perfektua irudikatzea lortuko zuen artistarentzat. Artista asko saiatu ziren. Erregeak, pintura guztiak ikusi eta ikusi ondoren, bi bereizi zituen.

Lehenengoan oso laku geldia eta barea agertzen zen. Lakua ispilu perfektua zen, inguruko mendiak islatzen zituen ispilua. Mendien gainetik oso zeru urdina ikusten zen, laino zuri leunez jantzia. Margolan hau ikusi zuten guztiek irabazlea izango zela uste zuten, bake perfektua erakusten baitzuen.

Bigarren pinturak ere mendiak zituen. Baina mendiok aldapatsuak eta harritsuak ziren. Mendien gainetik zeru ilun eta bortitz beldurgarria ageri zen, eta zaparrada gogorra, tximista eta guzti, dena bustitzen. Menditik behera bitsez gainezka zetorren uharrak burrunba egiten zuela zirudien. Honek guztiak, egia esan, ez zuen bakerik iradokitzen.

Baina erregeak, margolanari arreta handiz begiratu zionean, ikusi zuen ur-jauziaren atzean, haitzaren arrakala batean, zuhaitz txiki bat. Zuhaixkaren adartxoetan, habia bat. Eta ur-jauzi bortitzaren burrunba-hotsaren erdian, txoritxoa lasai habiaren barruan...

- Bake perfektua?

- Zein izan zen, zure ustez, margolan saritua?

Erregeak bigarrena aukeratu zuen. Badakizu zergatik? Hona hemen Erregearen azalpena:

“Bakea ez da zaratarik gabeko, arazorik gabeko, lan gogorrik gabeko edo minik gabeko lekuan egotea. Bakeak esan nahi du, horiek guztiak diren lekuan egon arren, gure bihotzaren barrenean lasai egotea. Horixe da bakearen egiazko esanahia”. 

Gogoetarako galderak:

- Bakea marraztu beharko bazenu, nolako marrazkia egingo zenuke?

- Ipuinean azaltzen diren bi ipuinetatik, zei aukeratuko zenuke?

- Zer da zuretzako bakea?

Uso zuriak irakatsi nahi digu

gerrarik gabeko mundua
behar dugula lortu.

Alaitasuna, bakea eta maitasuna dakarzkigu

eta gu denok hobeto bizitzea nahi du. 

Gogoeta: gure ETXEA zainduz, BAKEA lortzen dugu.

Gure etxea zainduz, BAKEA lortzen dugu.

Urte berri on guztiei eta ongietorriak izan zaitezte berriro eskolara! Zer moduz pasa dituzue oporrak? Seguru bikain igaro dituzuela eta pilak kargatzeko aukera izan duzuela. Orain berriro hemen gaude gauza pilo bat elkar banatzeko eta asko ikasteko. Seguru egun hauetan irudi asko ikusiko zenituztela Olentzero eta Erregeenak opariz gainezka. Ba… hilabete honetan eskatzen dizueguna da zuek paper hori hartzea. Baino gure zakuak opariz beteak egon beharrean, bakez beteak eramango ditugu.

Batzuek oso memoria ona duzue eta seguruenik gogoratuko zenuten urtarrilaren 30ean beti bakearen eguna ospatzen dugula. Baino… ba al dakizue zergatik? Ba ospakizun hau duela 54 urte sortu zen munduko eskola guztiek bakearen alde lan egiteko. Eta egun hori aukeratu zen Mahatma Gandhiren heriotzaren urteurrena delako. Berak lortu zuen bere herria, India alegia, Erresuma Batutik modu baketsu batez independizatzea. Normalean herrialdeak askatasuna lortzeko, borrokatu behar izan dute eta gerrak jasan. Baino Gandhik gauzak egiteko beste modu bat erakutsi zigun.

 Guk ere eredu hori jarraitu nahi dugu. Horregatik arazoak ditugun bakoitzean, borrokatu gabe edo garrasi egin gabe konpontzea gustatuko litzaiguke. Egia da ohituak gaudela beti biderik errazena hartzeko. Eta horregatik gure lagunak iraintzen ditugu edo beraiekin borrokatzen gara. Baino hemendik aurrera ahalegin txiki bat egingo dugu gauzak modu baketsu batez konpontzeko. Modu honetan lagunak ez dira gurekin hainbeste haserretzen eta ez ditugu hainbeste mintzen. Beraz saiatu gaitezen gu ere Gandhiren antzera arazoak modu baketsu batez konpontzen.

Gure etxea zainduz, BAKEA lortzen dugu.

Uso zuriak irakatsi nahi digu

gerrarik gabeko mundua
behar dugula lortu.

Alaitasuna, bakea eta maitasuna dakarzkigu
eta gu denok hobeto bizitzea nahi du. 

LESTONNAC Taldeak EGUBERRI ONAK opa dizue

Bideoa: Abendualdia

Aste hau abendualdiko azkenekoa dugu; gainera aurtengoan Gabon gauarekin kointziditu du. Honenbestez, Gabonak hemen ditugu. Guztiok gaude irrikatan. Baino, opor hauetaz disfrutatu baino lehen, egin dezagun azkeneko hausnarketa bat ondorengo bideoa ikusita. 

Gogoeta: ZER DIRA GABONAK ZURETZAT?

Gezurra badirudi ere, lehenengo hiruhilekoaren amaieran gaude.  Lan handia egin dugu, eta indar eta ilusioz hasi izan arren, momentu honetan deskantsatzeko beharrez gaude. Hainbeste lana egin izanak badu bere saria. Oporrak hementxe ditugu, eta gustura hartuko ditugu. Gainera, opor hauek bereziak dira, deskantsatzeaz aparte beste zerbait ospatzen dugulako.

Oso ondo ezagutzen dugu guztiok Jesusen jaiotza nolakoa izan zen. Eta ez zen oso erraza izan; Maria eta Josek errefusatzeari aurre egin behar izan bai zioten momentu latz batean. Hala ere, ez zuten etsi eta aurrera egin zuten. Gu momentu askotan sentitu dezakegu gure ingurukoek errefusatzen gaituztela. baino hausnartzen badugu, beti izango dugu norbait gure ondoan laguntzeko prest. Beti dugu norbait gure bihotzetan gidatzeko prest dagoena. Eta azken finean hori da festa hauetan ospatzen duguna.

Argi dago gure inguruan erlijio desberdinetako jende gehiago dagoela. Baino egia da abenduan zehar gizartean bizitzen ditugun sentimenduak bereziak ditugula. Besteengan gehiago pentsatzen dugu eta solidarioak gara. Gure eskuzabaltasuna areagotzen da eta bakarrik dauden pertsonetan gehiago pentsatzen dugu. Batzuetan materialtasunean erortzen gara eta oparietan gehiegi pentsatzen dugun arren; gure bihotzek zerbait berezia bizi dute.

Eta hau da azken batean Jesusek nahi duena. Mahai inguru batean elkartzea maite ditugun pertsonekin. Jesusek erakutsi zigun behartsuak lagundu behar ditugula eta ez bakarrik utzi. Eta hori gure keinuetan ikusten da. Hobeto portatzen gara gure inguruekin eta detaile politak izaten ditugu hauekin.

Azken batean festa hauek horretarako dira. Jesusen jaiotza gogoratzeko eta bere pausuak jarraitzeko. Beraz, Zer egingo duzu zuk festa hauetan Jesus eta zure pertsona maiteak alaitzeko?

Ipuina: Abendualdiko lau kandelak

Atzo Abendualdiari hasiera eman genion. Dakizuen bezala, abendualdia Gabonetarako prestatzeko lau asteak dira. Denboraldi honetan Jesusen jaiotzerako prestatzen gara. Nola? Oso erraza, berak irakatsi zigun bezala, pertsona onak izaten. Horregatik, orain, hausnartzeko momentua iritsi zaigu. Zertan hobetu dezaket? Zer egin dezaket Jesus alaiago egoteko? Honekin, abendualdiari ongietorria ematen diogu. Dakizuen bezala, lau aste hauetako igande bakoitzean kandela bat pizten dugu; eta lauak piztuak ditugunean, Gabonetan gaudela adierazten digu. Honekin lotuta, goazen ipuin polit honetaz disfrutatzera.

Berandu zen, gauerdia inguru, eta gela isil-isilean zegoen. Hala, kandelen arteko elkarrizketa motela entzun zitekeen.

Lehenengoak, hasperen batez, zera esan zuen, triste-triste: “Ni BAKEA naiz! Nire argiak distira egiten du, baina gizakiak ez dira bakean bizi. Ez naute maite”.

Eta moteltzen hasi eta, azkenean, itzali egin zen.

Bigarrenak: “Ni FEDEAren argia naiz, baina hemen sobera nago. Gizakiek gauza materialetan, hutsalkerietan eta modako idoloetan baino ez dute sinesten. Ez du zentzurik piztuta jarraitzeak.

Hitzok esan baino ez, amatatu egin zen.

Hirugarren kandelak, ahots tristez eta motelez: “Ni MAITASUNA naiz! Ez dut indarrik piztuta jarraitzeko. Gizakiek alde batera egin naute eta ez dira nire garrantziaz ohartzen. Euren burua baino ez dute maite, besteengan erreparatu gabe, elkar maitatu gabe.

Eta berehala itzali zen.

Bat-batean... ume bat sartu zen gelan, pozik, kantari; gauean, oheratu baino lehen, abendualdiko koroako kandelak azkenekoz ikusi nahian… hiru kandelak itzalita ikusi zituen.

Lehenengo, harrituta begiratu zien; gero, nahigabetuta, negarrez hasteko zorian.

-          Baina, zer da hau? Zer gertatu zaizue, kandelok? Piztuta egon beharko zenukete azkenera arte, banan-banan itzali gabe.

Orduan, laugarren kandelak hitz egin zuen, lasai, sendo, ziur:

Ez beldurrik izan! Nik sua eduki artean, ez gaude galduta. Beste kandelak piztu ahal izango ditugu, ni ITXAROPENA bainaiz!”

Umeak, begi distiratsuz eta irribarre batez, mahai gainean zegoen pospolo bat hartu, piztuta zegoen kandelara, Itxaropenekora hain zuzen, hurbildu … eta piztu  egin zuen. Ondoren, banan-banan, beste hiru kandelak piztu zituen… Eta lau kandelen sua lehen baino biziagoa eta distiratsuagoa izan zen.