Nekazari zahar baten semeak bata bestearekin
haserreturik zeuden. Egun batean aitak denei irakaspen bat ematea erabaki zuen.
Dei egin eta zenbait makiltxo estu ekartzeko agindu zien. Ondoren, makiltxo
estu guztiak sorta batean lotu zituen.
Gero, semeei sorta apurtzeko eskatu eta zera esan
zien: “Nire ondasun guztiak utziko
dizkiot sorta hau apurtzen duenari”.
Semeak, bata bestearen atzetik, sorta apurtzen
saiatu ziren: bai belaunen gainean jarrita, bai indarrez bihurrituz, bai… Baina
makiltxo-sorta ez zen erdibitzen, ez zen apurtzen. Sendoa eta gogorra zen.
Azkenik, aitak apurtezina zirudien makiltxo-sorta
berari emateko eskatu zien. Makiltxo estuak sortatik banan-banan atera eta
apurtu zituen.
Semeek harrituta begiratu eta esan zioten:
- Aita, hori guk ere egingo genukeen!
Eta aitak esan zien:
- Irakaspen hau utzi dizuet, ondasunik onena izango
baita zuentzat. Egin gogoeta: Zuok makiltxo estu horiek bezalakoak zarete. Hortaz, ene semeok, anaiarteko maitasunean
bizi bazarete, indartsuak eta menderaezinak izango zarete, baina haserretu eta
banantzen bazarete, erraz garaituko zaituztete. Zuon arteko
batasunak/elkartasunak indartsu egingo zaituzte.
GOGOETARAKO GALDERAK:
-
Zer esaten digu
istorio honek?
-
Zergatik
irakurgai hau aste honetan?
-
Zer egin
dezakegu guztiok bat egiteko? Zer zaindu beharko genuke zure iritziz?
